Un discurso cheo de moitas lembranzas
Xa estamos na recta final e o acto celebrado o sábado (24/05/08) foi o primeiro paso para asinar o noso remate. O acto de licenciatura (en Fonseca) foi o inicio do fin. Só quedan os exames de xuño para acabar a nosa aprendizaxe en Pedagoxía. Os alumnos Cris Varela e Ignacio Calvo ¡¡ QUÉ GUAPOS ESTABAN !! fixeron a presentación do acto, cun discurso cheo que lembranzas LEEDE TODO O DISCURSO (En azul, Cris; en vermello, eu):
Benqueridos compañeiros e compañeiras
Benqueridos papás e mamás
Benqueridos profesores e profesoras
Benqueridos mozos, mozas, tíos, tías, avós, avoas, irmáns, cuñados, curmáns...
Para, para, para... xa está ben... Chega con dicir, benqueridos todos e todas
Logo de tantas xuntanzas, liortas, discusións... xa estamos eiquí
Chegou o noso gran día
Logo de catro anos intensos, de nervos, de tensión, de moito chapar, de moitas noites sen durmir...
Bueno, non será para tanto. Papás e mamás, eu diría que foron demasiadas noites sen durmir... aínda que non todas cos libros e cos apuntes diante
Cadaquén fixo o que puido
É mellor cambiar de tema, falar doutra cousa, e non darlle moitas voltas a esto, que igual a algún e algunha, e non quero mirar para ninguén, se lle suben as cores
Foi falar o máis indicado, o neno máis formal da Facultade de Pedagoxía
Benqueridísima Cris, cando rematemos esta pequena presentación xa falarei eu detidamente cos teus pais... e tamén se cadra co teu mociño, que non sabe ben a quen ten... Pero igual esas son cousas para falar na vindeira licenciatura... Sigamos coas noites sen durmir...
O que teño claro é que logo destes catro anos botaremos en falta moitas cousas...
Moitísimas diría eu...
... Si, coma os debates paradigmáticos de Caride, por exemplo...
... claro, e os interculturais grupos puzzle de Santos Rego...
... e as multi-respostas de Mari Carmen Gutiérrez...
... e non esquezamos os FTAs de Trillo...
... Tamén botaremos todos en falta a grande dadivosidade do noso padriño...
... por suposto que tamén os bos consellos laborais da nosa madriña...
... e os diagnósticos de Paula...
... e tamén as dinámicas clases de Lourdes Montero...
... e as múltiples anécdotas e historietas innovadoras de Rosales...
... e a vitalidade británica de Suárez...
... e a mortandade experimental de Ana Porto e Felicidad...
... tamén botaremos de menos o Informe Pisa de Milagros...
... e a educación formal e non formal de Rial...
Cris, non podemos seguir... xa me gustaría, pero son tantas as cousas que botaremos de menos que se as dicimos todas os nosos compañeiros e compañeiras morrerían hoxe de fame, pois tardariamos o día enteiro en falar das boas lembranzas de Pedagoxía. E temos que rematar cedo que o marisco xa está servido
Tes razón, pero non podemos esquecer os grandes momentos que tivemos ao longo destes catro anos cos nosos compañeiros e compañeiras...
Xa sei por donde vas. ¿Estás a falar do botellón?, non...
Nachete, ¡¡¡ qué mente máis retorcida tes !!! Estou a falar dos pitillos e os cafés entre clase a clase, das horas que pasamos diante do ordenador facendo a morea de traballos que nos encargaron...
... as viaxes de fin de carreira, e mesmo as maratonianas reunións para organizar este acto
Por iso, botaremos moito de menos aos nosos compañeiros, que agora máis que compañeiros son amigos
Cris, non me veñas con sentimentalismos, que non son horas de chorar
Case que me dan ganas de comezar de novo a carreira para poder seguir desfrutando cos meus amigos
Xa, eu tamén... pero quen vai sacar de paseo aos meus netos, que xa non estou eu en idade de comezar de novo
Cala, cala... que ti aínda tes corda para rato
Xa o sei, xa o sei, aínda me sinto moi novo, pero penso que agora é o momento de que pensedes no voso futuro, de que lle saquedes o máximo rendemento á vosa licenciatura
Ese ten que ser o noso obxectivo. Todos e todas temos que tomar conciencia de que non será doada a inserción laboral da que tanto se falou nesta carreira, pero os máis de 70 que eiquí estamos dentro dun mes xa seremos profesionais da Educación... ¡¡¡ Quen no lo ía dicir !!!
Agora é cuestión de plantexar o futuro laboral do mesmo xeito e coa mesma ilusión que comezamos esta carreira. É o momento de sacar adiante con forza tódolos coñecementos e as prácticas que levamos acumulado..
... e sacar proveito dos bos consellos que os nosos profesores e profesoras nos viñeron dando ao longo destes catro anos...
... e dos consellos que aínda nos teñen que dar, porque faltan 40 días para que remate todo
¡¡¡ Quédannos 40 días moi duros !!!
Bueno, xa será menos. Todos e todas agardamos que non sexan tan duros. Teño moita confianza en que os exames de xuño non sexan tan complicados
Eu tamén son optimista. Os profesores teñen que ter moi en conta o feito de que levamos moitas semanas preparando este acto... e de seguro que serán moi comprensivos coa nosa situación
Teño moita confianza na súa bondade e agardo que agora en xuño baixen un pouquiño esas medias raras que ás veces fan entre exames, traballos, exposicións... que non hai quen as entenda
Pero aínda que contamos coa súa axuda, nós temos que dalo todo neste último traxecto. Xa queda pouco
Cris, deixemos por un momento o futuro e voltemos á realidade e a falar deste acto
Deste momento tan fermoso e emotivo
Un remate que non sería o mesmo sen a presenza das nosas familias e dos nosos mestres
Por iso, queremos agradecer todo o seu apoio
Grazas ás familias por teren tanta paciencia con nós e por faceren posible a nosa aprendizaxe
Grazas a tódolos compañeiros e compañeiras polo bo clima xerado ao longo de tantas sesións de traballo...
Grazas aos profesores e profesoras por axudar a formarnos como persoas e como pedagogos...
Grazas a Jesús Rodríguez, Beatriz Cebreiro e Elena Fernández
Grazas a Felipe Trillo, Mar Lorenzo, Lourdes Montero e Antonio Rial
Grazas a Ana Porto, Felicidad Barreiro e José Manuel Malheiro
Grazas a Mari Carmen Gutiérrez, Carlos Rosales, Antonio Rodríguez e Andrés Suárez
Grazas a Antonio Caride, Paula Outón e María del Carmen Fernández
Grazas a todos e todas por acompañarnos nun día tan especial para nós e que non esqueceremos
Grazas tamén a todos aqueles familiares, amigos e profesores que por distintos motivos non poideron atoparse hoxe con nós, pero que sabemos que podemos contar co seu apoio.
PARA TODOS ELES E PARA TODOS VÓS PIDO UN FORTE APLAUSO
Logo destes agradecementos imos seguir co programa deste acto...
... dándolle a palabra á Ilustrísima Vicedecana Elena Fernández Rey, quen tivo a amabilidade de compartir este día con nós
Agora, tócalle o turno a nosa madriña, Mar Lorenzo Moledo
O noso padriño, Antonio Rodríguez Martínez, fará a seguinte intervención
Agora teñen a palabra os nosos compañeiros Belén e Alexandre
De seguido, e ao longo de quince minutos, imos mirar una presentación coas mellores fotografías destes últimos catro anos
Agora imos xa coa entrega dos diplomas da nosa Licenciatura de Pedagoxía
Agora remataremos este acto dándolle a palabra ao Ilustrísimo Vicedecano Jesús Rodríguez Rodríguez, a quen lle agradecemos que compartira con nós este día.
1 comentario
lois -